Η Δημοκρατική Συμμαχία φέρνει στη Βουλή το ζήτημα αναθεώρησης του άρθρου 99.
Ομιλία Γ. Κοντογιάννη στη Βουλή για πτωχευτικό κώδικα
Ζητώ την κατανόηση σας!!! Από τους ανώνυμους χρήστες, οι οποίοι ως συνήθως αβασάνιστα και χωρίς προσωπικό κόστος γίνονται αμετροεπείς υβριστές.
Συζήτηση της Επίκαιρης Επερώτησης της Δημοκρατικής Συμμαχίας για τον Πτωχευτικό Κώδικα και το άρθρο 99 (24.02.12)
Η Δημοκρατική Συμμαχία έφερε (24/2) στη Βουλή το κρίσιμο ζήτημα της αναθεώρησης του άρθρου 99 του Πτωχευτικού Κώδικα προς την κατεύθυνση της προστασίας των εργαζομένων, οι οποίοι μένουν μετέωροι με τις ισχύουσες διατάξεις. Κατά τη συζήτηση της επίκαιρης επερώτησης, οι βουλευτές του κινήματος Χρήστος Μαρκογιαννάκης, Λευτέρης Αυγενάκης και Γιώργος Κοντογιάννης ζήτησαν από την κυβέρνηση να αλλάξει το θεσμικό πλαίσιο ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να διεκδικούν τις οφειλόμενες αποδοχές και αποζημιώσεις.
Ο Λ. Αυγενάκης για τον Πτωχευτικό Κώδικα & άρθρο 99 http://youtu.be/2-oszedh7hM
Ο Χ. Μαρκογιαννάκης για τον Πτωχευτικό Κώδικα & άρθρο 99 http://youtu.be/vQQX9eoFEaQ
Ομιλία Γ. Κοντογιάννη στη Βουλή για πτωχευτικό κώδικα
Ομιλία του Γιώργου Κοντογιάννη κατά τη συζήτηση της Επίκαιρης Επερώτησης της Δημοκρατικής Συμμαχίας για τον Πτωχευτικό Κώδικα και το άρθρο 99
Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ,
κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Με αφορμή τα όσα έχουν λεχθεί τις τελευταίες ημέρες από εκπροσώπους των δύο μεγάλων κομμάτων περί κυβερνήσεων συνεργασίας, επιτρέψτε μου να καλωσορίσω και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στη θέση ότι οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις αποτελούν παρελθόν για την Ελλάδα.
Η Δημοκρατική Συμμαχία από την πρώτη ημέρα της ίδρυσής της τάχθηκε υπέρ της εθνικής συνεννόησης και των συνεργασιών, ιδιαίτερα σε μια εποχή που ο τόπος και οι Έλληνες βιώνουν μια πρωτοφανή οικονομική τραγωδία.
Λυπάμαι που χρειάσθηκε να περάσουν δύο χρόνια για να το καταλάβουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Κάλιο αργά, όμως, παρά ποτέ.
Συνεργασίες φυσικά και μπορούν να υπάρξουν, αρκεί να υπάρχουν κοινοί στόχοι που οδηγούν στην εξυγίανση του κράτους, στις διαρθρωτικές αλλαγές, και τελικά στην πολυπόθητη ανάπτυξη.
Και κάθε συνεργασία κ. Πρόεδρε πρέπει να στηρίζεται σε προτάσεις για το πώς θα εξασφαλίσουμε την έξοδο από την κρίση και για το πώς θα ελαφρύνουμε τον ελληνικό λαό που αγόγγυστα, με στωικότητα θα έλεγα, αντιμετωπίζει μια κατάσταση για την οποία ο ίδιος, ο λαός, φέρει –αν φέρει- τη μικρότερη ευθύνη.
Και είναι λυπηρό που κάποιοι επενδύουν στη δίκαιη οργή και αγανάκτηση των πολιτών για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη. Ανακοίνωσε σήμερα ο κ. Καμμένος την ίδρυση της πολιτικής κίνησης ΑΝΕΛ, τονίζοντας ότι είναι κίνηση αντιμνημονιακή. Οι πολίτες όμως έχουν χορτάσει από κινήματα διαμαρτυρίας των οποίων η ύπαρξη στηρίζεται στο οποιοδήποτε «αντί». Εκείνο που χρειάζεται η χώρα είναι κόμματα με προτάσεις ρεαλιστικές που θα οδηγήσουν σε έξοδο από την κρίση και θα βοηθήσουν τους Έλληνες που σήμερα υποφέρουν.
Αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος μας κυρίες και κύριοι συνάδελφοι και όχι να εξασφαλίσουμε τις καλύτερες συνθήκες είτε για την πολιτική μας, είτε για την οικονομική μας επιβίωση.
Γιατί έχουμε φθάσει στο σημείο αντί να μας απασχολεί κυρίως τι θα κάνουμε ως βουλευτές για το ένα εκατομμύριο ανέργους, ασχολούμαστε με το ένα εκατομμύριο του συναδέλφου, που μπέρδεψε το νόμιμο με το ηθικό, δημιουργώντας ένα θέμα το οποίο έπρεπε ο ίδιος από την πρώτη στιγμή να έχει κλείσει.
Φυσικά, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι αυτή η εκκρεμότητα σμπαραλιάζει τα όποια ψήγματα αξιοπιστίας είχαν απομείνει στο πολιτικό μας σύστημα. Και σας το λέω εγώ που είμαι ένας από τους φτωχότερους βουλευτές. Γιατί θεωρώ προσβλητικό να με κοιτάζουν καχύποπτα οι πολίτες και να αναζητούν και στο πρόσωπό μου, επειδή είμαι ένας εκ των υπολοίπων 299, τον έναν, που αντί να διασφαλίζει τα συμφέροντα του λαού, φρόντισε να διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα.
Και δεν καταλαβαίνω τη λογική περί προστασίας προσωπικών δεδομένων. Η λογική για προστασία της εντιμότητας και της αξιοπιστίας των πολιτικών έχει μεγαλύτερη αξία αυτή τη στιγμή. Γιατί οι πολιτικοί θα βγάλουμε τη χώρα από την κρίση και σε μια δημοκρατία η προστασία της τιμής και της αξιοπιστίας των πολιτικών έχει πρωτεύουσα σημασία.
Και θα έπρεπε οι πολιτικοί αρχηγοί να έχουν ελέγξει και ξεμπροστιάσει αυτόν που προκειμένου να κρατήσει την ανωνυμία του, καλυπτόμενος πίσω από την τυπικότητα της νομιμότητας, διασύρει – σε κρίσιμες για τη χώρα ώρες- το σύνολο των πολιτικών αυτού του τόπου όχι μόνο στα μάτια των Ελλήνων πολιτών αλλά και στα μάτια ολόκληρης της Ευρώπης.
Επιτέλους ο κάθε αρχηγός ας αναλάβει πρωτοβουλία στο κόμμα του και ας δηλώσει ότι δεν αφορά την κοινοβουλευτική του ομάδα.
Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Αλλά δεν αρκεί μόνο να το λέμε. Πρέπει και να το αποδεικνύουμε.
Kυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Όταν το 2007 θεσπίστηκε η διαδικασία συνδιαλλαγής (άρθρο 99) στον νέο Πτωχευτικό Κώδικα, με στόχο την αποφυγή της πτώχευσης και την επιβίωση της επιχείρησης που υπάγεται σε αυτή, με τη σύναψη σχετικής συμφωνίας μεταξύ του οφειλέτη και της πλειοψηφίας των πιστωτών του, κανείς νομίζω δεν ότι είχε προβλέψει την κρίση που θα ερχόταν με σαρωτικούς ρυθμούς αλλά και τις συνέπειες που αυτή θα είχε σε ολόκληρη την αγορά.
Ενδεικτικό για το μέγεθος των αλλαγών που μεσολάβησαν από τότε έως σήμερα είναι και το γεγονός ότι το 2005, οπότε και ίσχυε η αντίστοιχη συμφωνία που προέβλεπε το άρθρο 44 του ν. 1892/1990, μόνο 5 έως 7 επιχειρήσεις είχαν κάνει χρήση των σχετικών διευκολύνσεων, ενώ στο τέλος του 2011 εκκρεμούσαν 2.000 αιτήσεις, σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία που έδωσε ο ίδιος ο Υπ. Δικαιοσύνης.
Πέντε χρόνια μετά την αρχική θέσπιση, και αφού προηγήθηκε η αναθεώρηση του Πτωχευτικού Κώδικα με το νόμο 4013/2011, η εμπειρία δείχνει ότι είναι αναγκαίο να υπάρξει άμεσα και νέα αναθεώρηση του Πτωχευτικού Κώδικα και κυρίως του άρθρου 99. Για τρεις λόγους:
Πρώτον, γιατί απέτυχε ως προς τον κύριο στόχο του καθώς μέχρι σήμερα μόνο το 5% του συνόλου των επιχειρήσεων που μπήκαν στο άρθρο 99 κατάφεραν τελικά να διασωθούν.
Το μικρό αυτό ποσοστό οφείλεται εκτός των άλλων και στο γεγονός ότι οι τράπεζες αρνούνται στις περισσότερες περιπτώσεις να παρέχουν διευκολύνεις και να υπογράψουν συμφωνίες εξυγίανσης. Κι αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, το οποίο τα αρμόδια Υπουργεία οφείλουν να εξετάσουν και μάλιστα άμεσα.
Δεύτερον, ως φαίνεται, έχει γίνει καταχρηστική χρήση του άρθρου 99, με αποτέλεσμα οι επιχειρηματίες να κερδίζουν χρόνο, χρήμα και πλήρη νομική ασυλία, ζημιώνοντας ως επί το πλείστον τους εργαζόμενους και το δημόσιο συμφέρον.
Συγκεκριμένα:
1. Με τη χρήση του άρθρου 99, οι εργοδότες-επιχειρηματίες κερδίζουν χρόνο ώστε να μην καταβάλουν τα χρωστούμενα στους πιστωτές τους. Καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, οι επιχειρηματίες κερδίζουν δικαστική προστασία καθώς εξασφαλίζουν την αναστολή ατομικών διώξεων και μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης (πχ πλειστηριασμός).
2. Το άρθρο 99 λειτουργεί υπέρ των μεγάλων πιστωτών, οι οποίοι, μετά την αναθεώρησή του το 2011, μπορούν επί της ουσίας να προχωρούν μαζί με τους εργοδότες σε συμφωνία για αίτηση υπαγωγής στη διαδικασία συνδιαλλαγής και να δεσμεύουν έτσι και τους υπόλοιπους πιστωτές.
3. Αφαιρείται κάθε διεκδικητική δυνατότητα από τους εργαζομένους, οι οποίοι έχουν να επιλέξουν μεταξύ της αποδοχής στην υπαγωγή στο άρθρο 99 και κατά συνέπεια απώλειας μέρους των δεδουλευμένων τους ή την χρεοκοπία και την απώλεια της εργασίας και της αποζημίωσης.
4. Οι εργαζόμενοι στην καλύτερη περίπτωση εξισώνονται με τους υπόλοιπους πιστωτές.
5. Το άρθρο 99 λειτουργεί ως άλλο ένα εργαλείο του εταιρικού δικαίου σε βάρος του εργατικού δίκαιου, καθώς προκειμένου να περιοριστούν οι οφειλές και οι μισθοί μιας εταιρείας, γίνονται απολύσεις με μικρές αποζημιώσεις και εκποιούνται περιουσιακά στοιχεία, με αποτέλεσμα όταν η επιχείρηση οδηγηθεί τελικά στην πτώχευση να έχει χάσει μεγάλο μέρος του πάγιου εξοπλισμού της και των υπόλοιπων προς αξιοποίηση στοιχείων της, πχ επωνυμία, και στην εκκαθάριση να μην αποδίδεται τίποτα στους εργαζόμενους.
Τρίτος λόγος που επιβάλλεται η αλλαγή του άρθρου 99 είναι ότι, η όλη διαδικασία είναι υπερβολικά χρονοβόρα, φτάνει ως και τα τέσσερα χρόνια, γεγονός που οφείλεται και στις εν γένει καθυστερήσεις που υπάρχουν στη απονομή της δικαιοσύνης αλλά και στο γεγονός ότι για την υπαγωγή στο άρθρο 99 ακολουθούνται 3 στάδια (υποβολή αίτησης στο πολυμελές πρωτοδικείο, συζήτηση αίτησης, άνοιγμα διαδικασίας) καθένα εκ των οποίων απαιτεί και χρόνο και επί μέρους διαδικασίες.
Και υπενθυμίζω για άλλη μια φορά πως όλο αυτό το χρονικό διάστημα οι πιστωτές και οι εργαζόμενοι είναι αδύνατον να διεκδικήσουν οτιδήποτε, ενώ οι επιχειρηματίες απολαμβάνουν μια ιδιότυπη ασυλία. Δεν είναι λίγες μάλιστα οι περιπτώσεις εκείνων που ξεπούλησαν νόμιμα την εταιρική περιουσία και ξεκίνησαν νέα δραστηριότητα.
Και υπενθυμίζω για άλλη μια φορά πως όλο αυτό το χρονικό διάστημα οι πιστωτές και οι εργαζόμενοι είναι αδύνατον να διεκδικήσουν οτιδήποτε, ενώ οι επιχειρηματίες απολαμβάνουν μια ιδιότυπη ασυλία. Δεν είναι λίγες μάλιστα οι περιπτώσεις εκείνων που ξεπούλησαν νόμιμα την εταιρική περιουσία και ξεκίνησαν νέα δραστηριότητα.
Από την άλλη και στην περίπτωση των εντίμων επιχειρηματιών αυτό το μεγάλο διάστημα λειτουργεί ανασταλτικά καθώς η επιχείρηση αναγκάζεται να περιορίσει τις δραστηριότητές, γεγονός που είναι αντίθετο προς το στόχο της εξυγίανσης.
κύριε Υπουργέ,
Γνωρίζουμε ότι προτίθεστε να τροποποιήσετε το άρθρο 99, καθώς κι εσείς αναγνωρίζετε τις πολλές αδυναμίες του.
Κατά τη γνώμη μου αυτή η παρέμβαση θα έπρεπε να έχει γίνει από καιρό. Έστω και τώρα όμως ας γίνει.
Εν όψει όμως της αλλαγής θα ήθελα να επισημάνω τα εξής:
Αυτό που ακούγεται ευρέως είναι ότι οι αλλαγές που ετοιμάζει το Υπουργείο αφορούν στην προνομιακή ικανοποίηση των απαιτήσεων του Δημοσίου, έτσι ώστε το άρθρο 99 να ισχύει τελικά μόνο για οφειλές έναντι ιδιωτών.
Αν γίνει κάτι τέτοιο κατά τη γνώμη μου καταπατάται η φιλοσοφία του νόμου. Οι τροποποιήσεις για να είναι αποτελεσματικές θα πρέπει να κινηθούν στην κατεύθυνση της εξισορρόπησης των συμφερόντων εργοδοτών και εργαζομένων. Αλλιώς θα οδηγηθούμε και πάλι σε αποτυχία.
Για το λόγο αυτό έχω να καταθέσω τις εξής προτάσεις:
Προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία συνδιαλλαγής να απαιτείται η συμφωνία του 50% των απαιτήσεων των εργαζομένων.Από τη στιγμή που υπάρχει απαρτία στην γενική συνέλευση όλων των πιστωτών, για να υπάρξει συμφωνία για υπαγωγή στο άρθρο 99 να απαιτείται η συμφωνία μόνο του 30% των τραπεζικών απαιτήσεων. Με το που θα γίνεται αποδεκτή η αίτηση για υπαγωγή μιας επιχείρησης στο άρθρο 99 και εκδίδεται η προσωρινή διαταγή, να απαγορεύεται αυτομάτως οποιαδήποτε μεταβολή των παγίων στοιχείων της.
Κύριε υπουργέ διανύουμε μια περίοδο που κάθε παρέμβασή μας στην λειτουργία της αγοράς πρέπει να στηρίζεται στην κοινή λογική και όχι σε προκαταλήψεις του παρελθόντος που τελικώς οδηγούν σε αποτελέσματα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα.
Σας ευχαριστώ.
Ομιλία Λ. Αυγενάκη στη Βουλή για πτωχευτικό κώδικα
Άρθρο 99: Ο νόμος που φέρνει κοντά στην εξαθλίωση επιχειρήσεις και εργαζόμενους
Η Δημοκρατική Συμμαχία με Επίκαιρη Επερώτηση φέρνει στη Βουλή την ανάγκη αναθεώρησης του άρθρου 99 του Πτωχευτικού Κώδικα
Η Δημοκρατική Συμμαχία έφερε με Επίκαιρη Επερώτηση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο το θέμα του Πτωχευτικού Κώδικα, κοινώς το άρθρο 99, καθώς πρέπει άμεσα να προβλεφθούν μέτρα και να αναθεωρηθούν διατάξεις ώστε να αποφευχθεί η χρεοκοπία του ελληνικού «επιχειρείν».
Υπολογίζεται ότι περισσότερες από 2.000 επιχειρήσεις κατευθύνθηκαν προς το άρθρο 99 μέσα στο 2011, ενώ με βάση τις έως τώρα προβλέψεις των δικηγόρων, δεδομένης μάλιστα και της οικονομικής ασφυξίας που αναμένεται, τους επόμενους μήνες ο αριθμός αυτός θα αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο. Ωστόσο, έχει αποδειχθεί στην πράξη, ότι μόλις ένα 5% από τους επιχειρηματίες που ξεκινούν διαδικασίες εξυγίανσης καταφέρνει να ανακάμψει. Για τη συντριπτική πλειοψηφία, η προπτωχευτική διαδικασία οδηγεί στην οριστική πτώχευση.
Όπως ανέφερε στην τοποθέτησή του ο Βουλευτής Ηρακλείου της Δημοκρατικής Συμμαχίας Λευτέρης Αυγενάκης, το μεγαλύτερο λάθος στην εφαρμογή του άρθρου 99 είναι το γεγονός ότι όλοι οι πιστωτές μίας επιχείρησης, εργαζόμενοι και προμηθευτές, αντιμετωπίζονται από το νόμο όπως ακριβώς και τα μεγάλα τραπεζικά ιδρύματα.
Οι απαιτήσεις τους στοιβάζονται στη λίστα των υποχρεώσεων της εταιρείας και εξαιτίας της χρονοβόρας δικαστικής διαδικασίας χάνουν τα όποια προνόμια και δικαιώματα είχαν. Συχνά οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με το εκβιαστικό δίλημμα: στηρίξτε την εταιρεία να μπει στη διαδικασία του άρθρου 99 ή θα κλείσουμε.
Την ίδια απόγνωση αισθάνονται και όλες οι υπόλοιπες επιχειρήσεις που συνδέονται με την εταιρεία που ζήτησε τη συνδρομή του άρθρου 99. Όταν ένας προμηθευτής δεν μπορεί να πάρει τα χρήματά του, γιατί παγώνουν όλες οι απαιτήσεις του, δημιουργείται μια καταστροφική αλυσιδωτή αντίδραση στην αγορά.
Παράλληλα, τα ασφαλιστικά ταμεία που ήδη εξαιτίας της ανεργίας υφίστανται μεγάλες απώλειες και απειλούνται με κατάρρευση εξαιτίας του κουρέματος των ομολόγων, δεν μπορούν να εισπράξουν ούτε αυτά νόμιμες οφειλές, που τις περισσότερες φορές αφορούν υπέρογκα ποσά.
Όπως ενημερωθήκαμε από τον Αν. Υπουργό Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, επίκειται σε συνεργασία με το Υπουργείο Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η σύσταση επιτροπής εξειδικευμένων προσώπων, η οποία θα καταγράψει τις υφιστάμενες δυσλειτουργίες. Μία επιτροπή θα αντιμετωπίσει επιδερμικά το θέμα και σίγουρα δεν θα μπορέσει να δώσει καίριες λύσεις στα προβλήματα που ήδη έχουν δημιουργηθεί. Χρειάζεται μία παρέμβαση συνολική. Με καίριες ρυθμίσεις για όλους τους εμπλεκόμενους.
Η Δημοκρατική Συμμαχία φωνάζει μήνες τώρα για την αναγκαιότητα αντι-υφεσιακών μέτρων. Που θα τονώσουν την αγορά, θα ενισχύσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών προς το κράτος, θα δώσουν ελπίδα στον έλληνα που συνθλίβεται από την ανελέητη φοροεπιδρομή.
Ομιλία Χ. Μαρκογιαννάκη στη Βουλή για πτωχευτικό κώδικα
Ομιλία του Χρήστου Μαρκογιαννάκη κατά τη συζήτηση της Επίκαιρης Επερώτησης της Δημοκρατικής Συμμαχίας για τον Πτωχευτικό Κώδικα και το άρθρο 99
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βεβαίως πρώτη επερωτώσα είναι η κυρία Μπακογιάννη, αλλά λόγω ασθένειας δεν μπορούσε σήμερα να είναι παρούσα. Ως εκ τούτου, την αναπληρώνω.
Σε σχέση με το άφαντο και περίφημο εκατομμύριο, η πρώτη παρατήρηση που έχω να κάνω, κύριε Υπουργέ, είναι ότι έχουμε κατορθώσει τα τελευταία χρόνια και έχουμε δημιουργήσει –θα το επαναλάβω για πολλοστή φορά- ένα απόλυτα εγκληματογόνο σύστημα. Προστατεύεται ο παράνομος, προστατεύεται ο κατηγορούμενος, προστατεύεται ο κατάδικος, προστατεύεται ο αδικών και η κοινωνία η οποία έχει τη μεγάλη ανάγκη προστασίας, την αγνοούμε.
Αυτά τα φαινόμενα θα έπρεπε να έχουν προβλεφθεί. Σήμερα, κυρίαρχο θέμα στις ειδήσεις είναι το εκατομμύριο. Δηλητηριάζεται η κοινή γνώμη με περιφρόνηση για το πολιτικό σύστημα και δεν δίνεται επιτέλους ένα τέλος.
Εγώ νιώθω την ανάγκη να απευθυνθώ πρώτα απ' όλα στον ή στην συνάδελφο που έχει φροντίσει να μεταφέρει στο εξωτερικό αυτό το 1 εκατομμύριο. Απευθύνομαι στο φιλότιμο και στη λογική του. Του λέω ότι δεν μπορεί να εκθέτει διακόσιους ενενήντα εννέα συναδέλφους. Σήμερα, για την κοινή γνώμη ο καθένας από εμάς μπορεί ή υποπτεύονται ότι μπορεί να είναι εκείνος ο οποίος έχει μεταφέρει το εκατομμύριο στο εξωτερικό.
Δεύτερον, θα πρέπει να καταλάβει ότι όσο καθυστερεί, τόσο δημιουργεί μεγαλύτερο πρόβλημα για τον εαυτό του. Γι' αυτό και απευθύνομαι στη λογική του.
Θέλω, όμως, να κάνω και μια διαφορετική νομική προσέγγιση. Απευθύνομαι στον Εισαγγελέα κ. Νικολούδη. Του λέω το εξής πράγμα. Το πλέγμα των νομοθετικών ρυθμίσεων που έχουμε στην Ελλάδα, δίνει τη δυνατότητα σε κάθε περίπτωση, όταν αντιμετωπίζουμε τέτοια φαινόμενα, να μην προσκρούουμε στον τοίχο και στο αδιέξοδο.
Θα πρέπει να γνωρίζουμε όλοι σε αυτήν την Αίθουσα –οι νομικοί τα γνωρίζουμε καλύτερα- ότι υπάρχουν ρυθμίσεις που ακούουν στη φράση «κατάσταση ανάγκης» και άλλες που ακούουν στη φράση «καταχρηστική άσκηση δικαιώματος».
Απευθύνομαι στον κ. Νικολούδη και του λέω: Κατάσταση ανάγκης έχουμε, όταν έχουμε δύο έννομα αγαθά και θα πρέπει το ένα να θυσιαστεί προς χάριν του άλλου, το μικρότερο προς χάριν του μεγαλύτερου.
Εν προκειμένω, έχουμε το έννομο αγαθό, το δικαίωμα το οποίο έχει ο καθένας για το απόρρητο των τραπεζικών καταθέσεων -εντάξει, να το σεβαστώ μέχρι ενός ορισμένου σημείου- από την άλλη μεριά, όμως, έχουμε τον κοινοβουλευτισμό. Ποιο είναι μεγαλύτερο αγαθό για τον ελληνικό λαό, για την ελληνική κοινωνία; Ασφαλώς, ο κοινοβουλευτισμός.
Μπορεί να θυσιαστεί, λοιπόν, άνετα και δεν θα βρεθεί δικαστήριο το οποίο να έχει αντίθετη άποψη για το αγαθόν το οποίο προβλέπει το τραπεζικό απόρρητο.
Ως προς την καταχρηστική άσκηση δικαιώματος, απλά το λέει η λέξη πότε έχουμε κατάχρηση δικαιώματος. Είναι, όταν ασκούμε ένα δικαίωμα και προκαλούμε υπέρμετρη και μεγαλύτερη βλάβη σε κάποιον άλλον και σε πολλούς, όπως εν προκειμένου.
Θα πρέπει, λοιπόν, να το αντιμετωπίσουμε έτσι και εγώ πιστεύω ότι σήμερα κιόλας θα πρέπει ο κύριος Εισαγγελεύς, ο έχων την αρμοδιότητα -εν προκειμένω, ο κ. Νικολούδης- να δώσει το όνομα.
Αν δεν το κάνει ο κ. Νικολούδης, εγώ απευθύνομαι στους Προέδρους των Κοινοβουλευτικών Ομάδων των Κομμάτων που λειτουργούν στο Κοινοβούλιο και τους λέω ότι οφείλουν να καλέσουν είτε οι ίδιοι είτε οι Γραμματείς των Κοινοβουλευτικών ομάδων έναν-έναν τους Βουλευτές τους, να τους επιστήσουν την προσοχή για το κακό το οποίο κάνουν και στον εαυτό τους και στο Κόμμα τους και στον κοινοβουλευτισμό γενικότερα και να τους υποχρεώσουν να βγουν με μία ανακοίνωση. Μπορεί σε τελευταία ανάλυση να δικαιολογείται με κάποιο τρόπο -ελέχθησαν προηγουμένως κάποια πράγματα, όπως για ιατρικούς λόγους, για εμπορικούς λόγους ή για οποιοδήποτε λόγο- αυτή η ενέργεια.
Γιατί δε γίνεται αυτό το πράγμα; Γιατί τα Κόμματα ουσιαστικά αρκούνται στη ρητορική αντιμετώπιση του προβλήματος και δεν παίρνουν πρακτικά κάποια μέτρα; Οφείλουν να το κάνουν.
Τελευταία, απευθύνομαι εγώ στον καθένα από εμάς, τους Βουλευτές.
Κύριοι συνάδελφοι, στον καθένα ο χαρακτήρας του και η συνείδηση του του λέει πώς μπορεί να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο πρόβλημα. Ο καθένας από μας τώρα είναι ύποπτος στην εκλογική του περιφέρεια, στην κοινωνία ολόκληρη ότι αυτός μπορεί να είναι που έκανε αυτή την πράξη σε μια περίοδο -το έχουμε τονίσει, το έχουμε ξανατονίσει- που η κοινωνία χειμάζεται, που της παίρνουμε τη μπουκιά από το στόμα και εδώ εμφανίζονται οι Βουλευτές να διακινούν εκατομμύρια στο εξωτερικό.
Από εδώ και πέρα, αν δεν γίνεται οτιδήποτε, εγώ υποπτεύομαι το σύστημα. Διότι πολύ φοβάμαι ή υποπτεύομαι μήπως ο συγκεκριμένος ή η συγκεκριμένη Βουλευτής είναι προστατευόμενος ή προστατευόμενη του συστήματος και γι' αυτό το λόγο και δεν λέγεται το όνομα. Διότι αν ήταν κάποιος μη προστατευόμενος, είμαι απόλυτα βέβαιος ότι το όνομα θα είχε ήδη κυκλοφορήσει.
Βεβαίως, εν προκειμένω, αγαπητοί συνάδελφοι, τίθεται και ένα γενικότερο ζήτημα σε ό,τι έχει να κάνει με τις καταθέσεις στο εξωτερικό, καταθέσεις είτε πολιτικών είτε μη πολιτικών. Σήμερα η χώρα χειμάζεται, η κοινωνία στενάζει. Ουσιαστικά, η χώρα βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση. Και βλέπουμε με πόση στωικότητα η ελληνική κοινωνία υπομένει. Στην ουσία, οι μεν συνδικαλιστές διαμαρτύρονται, εκτιμώ, έτσι, για την τιμή των όπλων, ρίχνοντας ασκόπως πυροβολισμούς, η δε κοινωνία δεν αντιδρά. Εύχομαι να μην αντιδρά, επειδή ελπίζει και όχι επειδή νομίζει ότι έχει τελειώσει η υπόθεση και ότι είναι έτσι ή αλλιώς χαμένη.
Υπάρχουν, λοιπόν, δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες δισεκατομμύρια έκπαλαι εξελθόντα στο εξωτερικό, σε διάφορες τράπεζες της Ελβετίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, από ό,τι άκουσα, ή γερμανικές ή οπουδήποτε αλλού. Παρακαλώ πάρα πολύ, βρισκόμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εννοείται ότι η Ευρώπη συμπαρίσταται στη χώρα μας για να τη σώσει, να τη βοηθήσει να βγει από την κατάσταση στην οποία είναι τούτη την ώρα. Δεν μπορεί να γίνει μία συζήτηση, στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας και αυτών των συμφωνιών, κατ' εξαίρεση και ειδικά για τη χώρα μας, προκειμένου να μάθουμε ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι έχουν πάει στο εξωτερικό τόσα χρήματα, που κάνουν τόσο κακό στη χώρα και από κει και πέρα, είτε με διακρατικές συμφωνίες είτε δεν ξέρω με ποιο τρόπο, να δούμε πώς αυτά τα χρήματα θα έρθουν στο εσωτερικό, πώς θα φορολογηθούν.
Έτσι, ο χειμαζόμενος λαός θα καταλάβει ότι δεν είμαστε εδώ πέρα μόνο για να επιβάλουμε λιτότητα, να έχουμε ανεργία, να μειώνουμε μισθούς, να μειώνουμε συντάξεις από εκείνους οι οποίοι δεν έχουν και να μην ασχολούμαστε με εκείνους οι οποίοι έχουν πάει τα εκατομμύρια ή τα δισεκατομμύρια ευρώ στο εξωτερικό! Είναι μεγάλο το κακό αν από εκείνον ο οποίος έχει μία σύνταξη 600 ευρώ, του αφαιρέσεις τα 50 ευρώ ή ενδεχομένως το ψωμί του ή το φάρμακό του, ενώ δεν είναι καθόλου κακό αν σ' εκείνον ο οποίος έχει κλέψει ή κατά οποιονδήποτε τρόπο έχει κρύψει τόσα χρήματα, του αφαιρέσεις κάποια για το καλό του τόπου.
Αυτά είχα να πω σχετικά με το ζήτημα το οποίο έχει προκύψει και είναι θέμα τιμής του πολιτικού κόσμου και του καθένα από εμάς χωριστά να τελειώνει αυτή η ιστορία, ει δυνατόν, εντός της σήμερον ημέρας.
Τώρα, όσον αφορά στην επερώτηση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι δεδομένο ότι σε χαλεπούς καιρούς, σε καιρούς που η κοινωνία αντιμετωπίζει πολύ μεγάλα προβλήματα, όπως εν προκειμένω, όπως αυτά που αντιμετωπίζει τώρα η χώρα μας, τα μέτρα τα οποία λαμβάνονται, πλήττουν το σύνολο της κοινωνίας και προπάντων τους συμπολίτες μας που είναι εισοδηματικά σε χαμηλά επίπεδα.
Κατά την άποψή μου –και πιστεύω, κατά την άποψη όλων- τα μέτρα τα οποία θα λαμβάνονται, δεν πρέπει ασφαλώς να κατευθύνονται προς την κατεύθυνση του σφιξίματος του ζωναριού, προς τη λιτότητα και όλα τα άλλα, αλλά θα πρέπει να λαμβάνονται μέτρα τα οποία θα έχουν στόχο την άμβλυνση των κοινωνικών προβλημάτων και την κοινωνική συνοχή.
Κύριε Πρόεδρε, θα ολοκληρώσω σε μισό λεπτό. Τα υπόλοιπα θα τα πω στη δευτερολογία μου.
Η Δημοκρατική Συμμαχία, με πολλή σοβαρότητα και πολλή συνέπεια, μακριά από λαϊκισμούς, έχει κάνει σωρεία προτάσεων οι οποίες έχουν ακριβώς αυτούς τους στόχους. Χαιρόμαστε, μάλιστα, διότι μας μιμούνται στη συνέχεια άλλοι. Λυπούμαστε, όμως, διότι το σύστημα, αυτοί που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη προβάλλουν την υιοθέτηση των προτάσεών μας και δεν προβάλλουν το ποιος είχε την πρωτοβουλία και το ποιος είχε θέσει για πρώτη φορά το ζήτημα.
Χαρακτηριστικό είναι αυτό το οποίο από το πρωί βλέπουμε να διαφημίζεται στις τηλεοράσεις και στα ραδιόφωνα, ότι δηλαδή αποφασίστηκε νομοθετική πρωτοβουλία με σκοπό να αμβλυνθεί το πρόβλημα των δόσεων των στεγαστικών δανείων
Ποιος είχε αυτήν την πρωτοβουλία; Ποιοι μίλησαν πρώτοι γι' αυτό το πρόβλημα; Η κα Μπακογιάννη επανειλημμένως, από μηνός και πλέον, το έχει προτείνει! Έρχεται και υιοθετείται η πρόταση από την Κυβέρνηση...
Κι όμως, δεν άκουσα κανέναν να πει ποιος ήταν εκείνος ο οποίος το πρώτον μίλησε για το πρόβλημα, ποιος ήταν εκείνος ο οποίος είχε την κοινωνική ευαισθησία να θέσει «τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων»!
Εν πάση περιπτώσει, υπάρχουν και άλλες πρωτοβουλίες για το συγκεκριμένο ζήτημα, για τις οποίες θα μιλήσουμε στη συνέχεια. Ασφαλώς έχουμε να πούμε και άλλα πράγματα, τα οποία θα τα πω στη δευτερολογία μου.
Κύριε Υπουργέ, φοβάμαι ότι ήσασταν άδικος στην κριτική που κάνατε για την κριτική που σας έγινε. Διότι, πράγματι, όλοι το λέμε αυτό, ότι ήταν αναγκαία η νομοθετική παρέμβαση τόσο το 2007 όσο και το 2011, διότι μπροστά στην κρίση η οποία είχε ενσκήψει θα έπρεπε κάτι να γίνει προκειμένου να προστατευθεί η επιχείρηση, προκειμένου να προστατευθεί ο επιχειρηματίας.
Γι' αυτό, άλλωστε, η αποδοχή ήταν ευρύτερη του ενός κόμματος. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι εάν στην πράξη, εάν στην πορεία της εφαρμογής ανακύψουν μεγάλα προβλήματα, εάν προκύπτει ότι καταστρατηγείται κατά σύστημα κάποιος νόμος ή δίνει τη δυνατότητα της καταστρατήγησης, δεν πρέπει να ομολογούμε ότι χρειάζεται παρέμβαση προκειμένου να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Αυτό ακριβώς λέμε.
Εμείς δεν ασκούμε κριτική σ' εσάς, αλλά ήρθαμε να καταθέσουμε τις απόψεις μας για ένα μείζον πρόβλημα, το οποίο έχει προκύψει. Αναμέναμε από εσάς, διότι είστε γνώστης καλύτερα από εμάς των προβλημάτων τα οποία υπάρχουν, να επαινέσετε αυτήν την προσπάθεια και να στοιχηθείτε με τις τοποθετήσεις του κυρίου Βενιζέλου και του κυρίου Παπαϊωάννου περί άμεσης πρόθεσης παρέμβασης στο σχετικό νόμο και όχι να έλθετε να μας πείτε ότι συνεστήθη μία επιτροπή υπό τον καθηγητή, κ. Περράκη, η οποία θα μελετήσει και εν καιρώ θα φέρει τις προτάσεις της. Ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα –και το ξέρετε κι εσείς- ότι εάν θέλεις ένα πρόβλημα να το στείλεις στις καλένδες, φτιάχνεις μία επιτροπή με επικεφαλής μάλιστα έναν καθηγητή.
Οι στόχοι του νόμου είναι πάρα πολύ σωστοί. Τι λέει το σχετικό άρθρο; Θέλει τη διατήρηση, την αξιοποίηση, την αναδιάρθρωση και ανόρθωση επιχείρησης ως φυσικού ή νομικού προσώπου. Ο σκοπός είναι άγιος και μάλιστα όταν έχουμε το πρόβλημα της ανεργίας, αφού μεταξύ των άλλων και στην αιτιολογική έκθεση του σχετικού νόμου αναφέρεται ότι σκοπεύεται η διατήρηση θέσεων εργασίας, προκειμένου να αντιμετωπίζεται το πρόβλημα.
Δυστυχώς, όμως, ειδικότερες διατάξεις του νόμου αυτού έχουν οδηγήσει σε αδικίες: Πρώτον, όσον αφορά τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ο εργαζόμενος είχε κάποια προνόμια κατά την πτωχευτική διαδικασία που ξέραμε όσον αφορά την κατάταξη. Αυτά δεν τα έχει πλέον.
Δεύτερον, μπορεί να λειτουργήσει υπέρ των μεγαλοπιστωτών ή υπέρ μόνο ενός εξ αυτών. Όταν κάποιος έχει μία μεγάλη απαίτηση, μπορεί θαυμάσια να έρθει σε μία συνεννόηση με τον επιχειρηματία και να τα ρυθμίσουν τα πράγματα όπως νομίζουν.
Τρίτον, κατά την άποψή μου, είναι μία αγορά χρόνου εκ μέρους του επιχειρηματία, προκειμένου να καταδολιεύσει τους δανειστές του.
Τα αναφερθέντα παραδείγματα προηγουμένως από τον κ. Παπαδημούλη, όπου μεγάλες επιχειρήσεις οι οποίες υπήχθησαν στη διαδικασία εξυγίανσης, στην ουσία δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να επιχειρήσουν και να επιτύχουν σ' αυτό το διάστημα της προστασίας να εκποιήσουν περιουσιακά στοιχεία και δεν απεδόθησαν, ασφαλώς, τα τιμήματα σ' αυτούς οι οποίοι έπρεπε να τα πάρουν, νομίζω πως είναι χαρακτηριστικά.
Το σημαντικότερο -εκείνο το οποίο εμένα με ενοχλεί- είναι το «συγχωροχάρτι», το οποίο δίνετε για σοβαρότατα ποινικά αδικήματα. Ξεκάθαρα λέει ο σχετικός νόμος, ότι με την επικύρωση της συμφωνίας από το δικαστήριο εξαλείφεται το αξιόποινο: Πρώτον, για το αδίκημα της έκδοσης ακάλυπτης επιταγής, δεύτερον, για τη μη καταβολή χρεών προς το δημόσιο και τρίτον, για τη μη καταβολή οφειλών προς τα ασφαλιστικά ταμεία.
Αντιλαμβάνεστε ότι με αυτήν τη ρύθμιση και με τις υπόλοιπες ρυθμίσεις οι οποίες υπάρχουν, στην ουσία ερχόμαστε και δίνουμε «συγχωροχάρτι» σε ανθρώπους, οι οποίοι ενδεχομένως εσκεμμένα δεν κατέβαλαν επί μακρόν οφειλές, ως εκείνες που περιέγραψα προηγουμένως μόνο και μόνο στοχεύοντας εν συνεχεία σ' αυτήν τη διαδικασία εξυγίανσης για να πάρουν το «συγχωροχάρτι»
Γι' αυτό το λόγο λοιπόν σας λέω ότι κακώς ήρθατε να μας πείτε σήμερα ότι συστήσατε μία Επιτροπή. Έπρεπε να έρθετε να μας πείτε ότι θα έρθει άμεσα ένα σχέδιο νόμου στη Βουλή με δεδομένα τα πρακτικά αποτελέσματα του σχετικού νόμου, των άρθρων 99 και μετά, που σαφώς υπάρχει το αποτέλεσμα της απόλυτης καταστρατήγησης, η οποία οδηγεί σε αδικίες άνευ προηγουμένου.
Διαβάστε κι αυτά, είναι σχετικά:
Σχετικοί Δικτυακοί Τόποι:
Σχετικοί Δικτυακοί Τόποι:
Σχόλιο που έχει ταυτότητα χρήστη δημοσιεύεται χωρίς λογοκρισία, αρκεί πάντα η κριτική αυτή να είναι κόσμια.
Ζητώ την κατανόηση σας!!! Από τους ανώνυμους χρήστες, οι οποίοι ως συνήθως αβασάνιστα και χωρίς προσωπικό κόστος γίνονται αμετροεπείς υβριστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου