Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Άρθρο του Χρήστου Α. Κατσαρού (Chris Sintiki) Αρθρογράφος - Διεθνής αναλυτής
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
Χριστούγεννα και πάλι. Τα πάντα έχουν ντυθεί τα καλά τους, ίσως για να ξεχάσουμε και τη θλιβερή πραγματικότητα που μας περιβάλλει. Ίσως για να δούμε τις φατσούλες των μικρών παιδιών να γελάνε και να χαίρονται, κάνοντας όνειρα για τα δώρα που θα τους φέρει ο δικός τους Αη-Βασίλης και για να γεννηθεί μέσα στην άδολη καρδούλα τους ο μικρός Χριστός. Τα παιδιά που χαίρονται τόσο πολύ με τα φανταχτερά λαμπιόνια, τις γιρλάντες, τα στολισμένα δέντρα, τα κάλαντα και με όλα τα χριστουγεννιάτικα καλούδια ξέρουν καλά το μήνυμα της αγάπης και την προσφέρουν απλόχερα σε όσους είναι κοντά τους ζεσταίνοντας τις καρδιές μας. Ένα μικρό παιδί κι ο Χριστός που γεννάται σήμερα έρχεται να ζεστάνει με την πιο όμορφη και γλυκιά αγαλλίαση τις καρδιές μας.
Τα γιορτινά τραπέζια που θα ενώσουν για ακόμα μια φορά οικογένειες και φίλους θα μας κάνουν να νιώσουμε τη θαλπωρή που δεν έχουμε την ευκαιρία να αισθανθούμε τις υπόλοιπες μέρες μέσα στη δίνη της καθημερινότητας. Κι όμως κάπου στον κόσμο αυτά Χριστούγεννα δεν θα γελάσουν τα παιδικά προσωπάκια, δεν θα μαζευτούν οικογένειες και φίλοι, δεν θα υπάρξει θαλπωρή και η γλυκιά προσμονή των δώρων γιατί εκεί ένας άλλος Ηρώδης κυνηγά και απειλεί με σφαγή το μικρό Χριστό που γλυκά έχει γεννηθεί στις καρδιές των πιστών Του.
Μήπως όμως και δίπλα μας ο Ηρώδης της φτώχιας και της αδιαφορίας δεν κυνηγά το μήνυμα των Χριστουγέννων; Για μία σημαντική μερίδα ανθρώπων οι γιορτές αυτές συνδυάζονται με τη διασκέδαση, την καλοπέραση και το φαγοπότι. Όχι ότι αυτό είναι κακό από μόνο του, αλλά όταν δεν συνδυαστεί με προσφορά προς το συνάνθρωπο και με την πνευματικότητα, τότε η γιορτή έχει χάσει όλο της το νόημα, αφού από την αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο και την ταπείνωση του Θείου Βρέφους δεν έχει μείνει τίποτα μέσα μας. Κατά την ταπεινή μας άποψη, το πραγματικό μήνυμα των γιορτών αυτών, όπως και κάθε άλλης γιορτής, είναι η συνεισφορά στον συνάνθρωπο που υποφέρει, η προσφορά που δίνει χαρά στην ψυχή μας και κάνει το τραπέζι μας ακόμα πιο γιορτινό.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους, έτσι όπως τα ονειρεύεται ο καθένας από εμάς, με υγεία, χαρά, ειρήνη και ελπίδα για όλο τον κόσμο!
Επισημάνσεις…
Γραφεί ο Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)
Αρθρογράφος - Διεθνής αναλυτής
Ταχ. Δ/νση: Λιβαδιά Σιντικής Σερρών, Τ.Κ. 62055

Στοιχεία επικοινωνίας: Τηλ.:  6976915473 

E-mail: xrhstos_katsaros@yahoo.gr , xrhstos.katsaros@gmail.com

Ιστότοπος:  Web node http://christos-a-katsaros74.webnode.gr/
Σελίδα Profile on Face book: Χρήστος ΑΚατσαρός (Chris Sintiki)
Twitter: Christos A. Katsaros @Chris_Sintiki https://twitter.com/Chris_Sintiki

Η ΓΡΑΦΙΔΑ ΤΗΣ ΣΙΝΤΙΚΗΣ http://grafida-

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ;

Άρθρο του Χρήστου Α. Κατσαρού (Chris Sintiki) Αρθρογράφος - Διεθνής αναλυτής
Στις 17 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε η πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας.
Ως γνωστόν το Σύνταγμα ορίζει ότι μπορούν να γίνουν μέχρι και 3 ψηφοφορίες ∙ κατά την πρώτη και δεύτερη ψηφοφορία ο υποψήφιος Πρόεδρος πρέπει να λάβει τις θετικές ψήφους των 2/3 των Βουλευτών, δηλαδή 200 ψήφους, ενώ κατά τη 3η ψηφοφορία ορίζει ως προβλεπόμενο όριο τα 3/5 του σώματος του Κοινοβουλίου, τουτέστιν 180 θετικές ψήφους. Σε αντίθετη περίπτωση, η Βουλή αυτομάτως διαλύεται και προκηρύσσονται εθνικές εκλογές. Μετά τον ορισμό της νέας Κυβέρνησης ορίζεται νέα ψηφοφορία κατά την οποία εκλέγεται Πρόεδρος Δημοκρατίας με σχετική πλειοψηφία 151 ψήφων, όσων δηλαδή χρειάζονται για να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης και μία κυβέρνηση.




Ο Πρωθυπουργός ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του κυρίου Δήμα για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας και επισήμανε μάλιστα ότι δεν θα αλλάξει το πρόσωπο του υποψηφίου Προέδρου σε καμία από τις τρεις ψηφοφορίες. Είναι όμως ο κύριος Δήμας ο άνθρωπος που θα καταφέρει να συσπειρώσει γύρω του 180 τουλάχιστον βουλευτές για να εκλεγεί; Η προσωπική μας άποψη είναι πως αυτό είναι μάλλον δύσκολο με τις μέχρι τώρα ανακοινώσεις των κομμάτων και των ανεξάρτητων Βουλευτών. Την υποψηφιότητα Δήμα δυσχεραίνουν και οι δηλώσεις του κυρίου Γιούνκερ σε Βελγικό τηλεοπτικό κανάλι σε ό,τι αφορά τις εκλογές στην Ελλάδα περί οικείων προσώπων στην εξουσία, οι οποίες συνιστούν σαφώς ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά πολιτικά πράγματα στη χώρα. Από την άλλη οι οικονομικές αγορές και οι διάφοροι οικονομικοί οίκοι εκβιαστικά και με την απειλή της εξόδου της χώρας από το Ευρώ και την Ε.Ε πιέζουν ασφυκτικά προς την κατεύθυνση της ‘‘ομαλότητας’’ και της μη προκήρυξης πρόωρων εθνικών εκλογών, γεγονός που κάνει κάποιους βουλευτές να σκέφτονται ότι εφόσον κάτι τέτοιο – ή κάποιο άλλο ζήτημα, όπως η τουρκική προκλητικότητα – αναδειχθεί σε μείζον εθνικό θέμα θα πρέπει να ψηφίσουν θετικά για Πρόεδρο Δημοκρατίας ή και ακόμα να δημιουργηθεί μια Κυβέρνηση ‘‘εθνικής σωτηρίας’’ που θα αναλάβει να διαπραγματευτεί με την Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και πάλι όμως δεν διαφαίνεται να συμπληρώνεται ο μαγικός αριθμός των 180 ψήφων, εξάλλου κανείς δεν δεσμεύει τον κύριο Δήμα να αποχωρήσει οικειοθελώς αν καταλάβει ότι δεν πρόκειται να εκλεγεί και να διευκολύνει την Κυβέρνηση που θα ‘‘αναγκαστεί’’ τελευταία στιγμή να αλλάξει υποψηφιότητα.
Πολιτικά τερτίπια για να εκλεγεί Πρόεδρος από την παρούσα Βουλή ή για να πάμε σε εκλογές και να εκλεγεί Πρόεδρος με μόνο τους κυβερνητικούς Βουλευτές και ποιοι θα είναι αυτοί; Οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις φέρνουν πρώτο, αλλά χωρίς αυτοδυναμία ακόμα και με την σύμπραξη των ΑΝ.ΕΛ και της ΔΗΜ.ΑΡ, τον ΣΥΡΙΖΑ και δεύτερη τη Νέα Δημοκρατία, καθώς τα ποσοστά του ΠΑ.ΣΟ.Κ φαίνεται να είναι στο ναδίρ . Είναι όμως εφικτός ένας τέτοιος κυβερνητικός σχηματισμός ή μήπως κάποιος από τους δύο θα αλλάξει –κάτω από το βάρος των ‘‘εξελίξεων’’ – γλώσσα και προσανατολισμό; Άλλωστε κάτι τέτοιο δεν είναι άγνωστο στα κόμματα, τουναντίον μάλλον. Όπως και να έχει όμως πρέπει να προσεχθούν δύο πράγματα: 1) ο Ελληνικός λαός, ο πάλαι ποτέ κυρίαρχος στο κράτος του, δεν αντέχει άλλη επιβάρυνση ούτε άλλη ταπείνωση και 2) όσο νομότυποι και να είναι οι πολιτικοί ελιγμοί συνιστούν πολιτειακή και πολιτική ανωμαλία αφού γίνονται υπό το βάρος της απειλής της οικονομικής κατάρρευσης σε ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος. Επιπλέον η παραμονή στο Ευρώ που ευαγγελίζεται η πλειονότητα των Βουλευτών προϋποθέτει να μην υπάρχουν καταστάσεις που οδηγούν σε ενάντιες φωνές κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την οικονομική ανάπτυξη τους κράτους και κυρίως με την ευημερία των πολιτών και όχι με απειλές του τύπου grexit. Για πολλοστή φορά θα επαναλάβουμε ότι η Ευρώπη γνώριζε την πλήρη αλήθεια για τα οικονομικά της χώρας όταν την έκανε δεκτή στην Ο.Ν.Ε. ενω θα μπορούσε εφόσον ήταν τέτοιο βάρος να την απορρίψει. Τεχνητό λοιπόν,όπως υποστηρίζουν κάποιοι, ή πραγματικό, όπως υποστηρίζουν κάποιοι άλλοι, το χρέος δεν αναιρεί ούτε τις δικές μας ευθύνες αλλά ούτε και τις ευθύνες των εταίρων μας που έχουν μετατραπεί σε εισαγγελείς και ποδοπατητές της αξιοπρέπειας μας,σε οικονομικούς δικτάτορες θα μπορούσαμε να πούμε, μακριά από το αρχικό ευρωπαϊκό όραμα της ισότητας των λαών-μελών της.
Για το λόγο αυτό η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, είτε αναδειχθεί νέος Πρόεδρος είτε προκηρυχθούν πρόωρες εθνικές εκλογές, έχει μια ιδιαιτερότητα ιδιαιτερότητα : ο γνώμωνας πρέπει να είναι, όχι βουλευτικός θώκος του καθενός ούτε τα συμφέροντα των αγορών, αλλά η ψήφος κατά συνείδηση για το καλό τόσο του κράτους όσο και του Έλληνα πολίτη που η καθημερινότητά του που έχει καταστεί αφόρητη πλέον, ωσεί φορτίον βαρύ.
Επισημάνσεις…
Γραφεί ο Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)
Αρθρογράφος - Διεθνής αναλυτής
Ταχ. Δ/νση: Λιβαδιά Σιντικής Σερρών, Τ.Κ. 62055

Στοιχεία επικοινωνίας: Τηλ.:  6976915473 

E-mail: xrhstos_katsaros@yahoo.gr , xrhstos.katsaros@gmail.com

Ιστότοπος:  Web node http://christos-a-katsaros74.webnode.gr/
Σελίδα Profile on Face book: Χρήστος ΑΚατσαρός (Chris Sintiki)
Twitter: Christos A. Katsaros @Chris_Sintiki https://twitter.com/Chris_Sintiki

Η ΓΡΑΦΙΔΑ ΤΗΣ ΣΙΝΤΙΚΗΣ http://grafida-sintikis.blogspot.gr/


Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Σερραϊκόν Θάρρος, Καθημερινή Εφημερίδα του Ν. Σερρών, Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014, στην σελίδα 10.


Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΕΩΣ;

Άρθρο του Χρήστου Α. Κατσαρού (Chris Sintiki) Αρθρογράφος - Διεθνής αναλυτής
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΟΙΚΟΣ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΕΩΣ;
Από το περασμένο καλοκαίρι, βομβαρδιζόμαστε με τις εξελίξεις στις αρχαιολογικές
ανασκαφές στον τύμβο του λόφου Καστά Αμφιπόλεως. Πράγματι τα ευρήματα είναι αξιόλογα και το όλο οικοδόμημα παραπέμπει σαφώς σε μία ή περισσότερες εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής. Σύμφωνα με τους υπεύθυνους της ανασκαφής ο τάφος ανήκει στο τελευταίο τέταρτο του 4ου αιώνα π. Χ., δηλαδή από το 325-300 π.Χ. Αν σε όλα αυτά σκεφτούμε ότι ο Αλέξανδρος Γ΄, ο επονομαζόμενος Μέγας, πέθανε στη Βαβυλώνα το 323 π. Χ. , τότε σαφώς τα στοιχεία υποδεικνύουν την εμβληματική αυτή προσωπικότητα.




Ωστόσο δεν λείπουν και οι τεκμηριωμένες εκδηλώσεις αμφισβήτησης. Αν διαβάσουμε το βιβλίο του Philipp Vanderberg: ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, Τα Μυστικά Ημερολόγια1, θα δούμε πως εκεί περιγράφεται η συνάντηση του Ιουλίου Καίσαρα με την σωρό του νεκρού Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο ως εξής: «Όταν έφτασα στον τάφο του, που είναι φτιαγμένος από κόκκινο μάρμαρο, έδωσα εντολή να σηκώσουν τη βαριά πλάκα και αντίκρισα το είδωλό μου, που έμοιαζε με άγαλμα του Λυσίππου, γεμάτος θαυμασμό και δέος. Ήμουν τότε ακριβώς 33 ετών, στην ηλικία που πέθανε ο Αλέξανδρος. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την όψη του. Ο Μεγάλος αυτός άνδρας, χωρίς γένια, έμοιαζε να χαμογελάει, ένα χαμόγελο ικανοποίησης που έδειχνε ότι γνώριζε καλά τι είχε καταφέρει, περήφανος και συνειδητοποιημένος, ναι, ακόμη και αυτάρεσκος και ανώτερος.[…] Έτσι, έσκυψα, τον φίλησα στο μέτωπο και τον χάιδεψα Ωστόσο, από τη μεγάλη συγκίνηση, φάνηκα απρόσεκτος και σκόνταψα στη σαρκοφάγο του Αλέξανδρου. Για να μην πέσω άπλωσα το αριστερό μου χέρι και ακούμπησα κατά λάθος τη μύτη του. Έσπασε σαν γυαλί σε πολλά κομμάτια και πριν καταλάβω τι είχε συμβεί, είδα ότι στο σημείο που βρισκόταν πριν η μύτη του, έχασκε τώρα μια τρύπα. Πάγωσε το αίμα μου μόλις το είδα.2[…] τότε μου φαινόταν, όπως και σήμερα, σαν να κατέστρεψα με τα ίδια μου τα χέρια αυτόν τον θεϊκό άνθρωπο- το ίδιο μου το είδωλο».3
Από το παραπάνω κείμενο συνάγονται τα εξής:
  1. Ο Μέγας Αλέξανδρος μετεφέρθη από τη Βαβυλώνα στην Αίγυπτο.
  2. Η σωρός του είχε υαλοποιηθεί και δεν είχε υποστεί καύση σύμφωνα με τα ταφικά έθιμα των Μακεδόνων
  3. Το περιστατικό που περιγράφεται παραπάνω συνέβη στην Αίγυπτο το 67-68 π.Χ. Ο Ιούλιος Καίσαρ αναφέρει πως ήταν 33 ετών. Αν λοιπόν υπολογίσουμε ότι ο Ρωμαίος στρατηλάτης γεννήθηκε το 101 ή το 100 π.Χ. η χρονολόγηση του περιστατικού ανάγεται στο πρώτο 3ο του 1ου αιώνα π.Χ., δηλαδή περίπου 2,5 αιώνες μετά τον θάνατο του μεγάλου Έλληνα ηγέτη. Πώς μπορεί λοιπόν ένας τάφος του 325 π.Χ. να φιλοξενεί έναν νεκρό που 245 χρόνια μετά βρίσκεται στην Αλεξάνδρεια; Αν πάλι τα οστά του για τον οποιοδήποτε λόγο μεταφέρθηκαν στη Μακεδονία γιατί δεν ετάφη στους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας; Άραγε η Ρωμαϊκή κατάκτηση είχε κάνει να ξεχαστούν η περασμένη δόξα και το μεγαλείο του Φιλίππου ή μήπως ο ίδιος ο Αλέξανδρος δεν ήθελε να ταφεί στους προγονικούς τάφους της δυναστείας του; Μήπως το γεγονός ότι δεν ακολουθήθηκε το έθιμο της καύσης αλλά το τελετουργικό των χωρών της Ανατολής θεωρήθηκε ως κώλυμα ενταφιασμού στους βασιλικούς τάφους ή μήπως τελικά η Αμφίπολη ήταν για τον ίδιο τον Αλέξανδρο και για τις επόμενες γενιές σημαντικότερη από τις άλλες πόλεις, αφού το νομισματοκοπείο της Μακεδονικής δυναστείας βρισκόταν εκεί; Απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα ίσως δίνει η άγνωστη στο ευρύ κοινό πληροφορία που μας δίνει η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία. σχετικά με τον Φίλιππο, ότι δηλαδή μετά θάνατον, όχι μόνο είχε "θεοποιηθεί" από τους Αμφιπολίτες, άλλα μάλιστα πιθανόν να είχε κτιστεί και ιερό προς τιμήν του! Κάτι αντίστοιχο είχε γίνε και με τον πατέρα του...4
Βεβαίως υπάρχουν κι άλλες εκδοχές που υποστηρίζουν ότι ο τάφος ανήκει στην οικογένεια του Αλέξανδρου, την γυναίκα του, το γιο του και τη μητέρα του, την οποία αφάνισε ο Κάσσανδρος και έθαψε χωρίς τιμές και χωρίς αποτέφρωση- αυτό το τελευταίο γεγονός βάσει των ανθρωπολογικών ευρημάτων ενισχύει αυτή τη θεωρία- αλλά τότε γιατί να χτιστεί ένα τέτοιο μεγαλοπρεπές μνημείο;
Η περίπτωση να ανήκει ο τάφος στον Ηφαιστίωνα5, εγκάρδιο φίλο και στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου δεν μοιάζει να ευσταθεί, αφού μετά το θάνατο του το σώμα του μεταφέρθηκε στη Βαβυλώνα, αποτεφρώθηκε παρουσία του συνόλου του στρατού και θάφτηκε. Η αρχαιολογική σκαπάνη, όμως, έφερε στο φως οστά που δεν έχουν υποστεί καύση, αλλά απλή ταφή.
Μια τέταρτη θεωρία, αποδίδει τον τάφο στον Νέαρχο τον Κρήτα6, αρχηγό του στόλου του Αλέξανδρου, ο οποίος κατά τα χρόνια της βασιλείας του Φιλίππου έπεσε σε δυσμένεια και εξορίστηκε στην Αμφίπολη, αποκαταστάθηκε έπειτα από τον Αλέξανδρο και παρέμεινε ναύαρχος και μετά τον θάνατο του Μακεδόνα στρατηλάτη παραδίδοντας όμως την διοίκηση της Λυκίας που του είχε ανατεθεί στον Αντίγονο. Πράγματι ο Νέαρχος θέτει σοβαρή υποψηφιότητα να είναι αυτός που ετάφη στο λόφο Καστά, αφού το όνομά του έχει συνδεθεί και με την Αμφίπολη και με ηρωικές σελίδες της εκστρατείας του Αλεξάνδρου, όμως και πάλι γιατί δεν αποτεφρώθηκε και γιατί να επιλεγεί ως τόπος ταφής ο τόπος της εξορίας του;
Η τελευταία θεωρία μιλάει είτε για ηρώο, όμως δεν βρέθηκαν πολλοί σωροί εντός του τάφου είτε για κενοτάφιο, γεγονός που διαψεύδεται από την εύρεση σκελετού.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο είναι η σύνδεση του λέοντος της Αμφιπόλεως με το ταφικό μνημείο που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη. Πιστεύεται ότι αποτελούσε διακοσμητικό στοιχείο στην κορυφή του τύμβου, γεγονός που προϊδεάζει για τον ένοικο του τάφου ότι μάλλον είναι άνδρας, σημαντική προσωπικότητα και λατρευόταν ως ήρωας-θεός ή ημίθεος. Η λογική αυτή σε συνδυασμό με αγάλματα που απεικονίζουν τον Αλέξανδρο να φέρει περικεφαλαία με τη μορφή λέοντος φέρνουν και πάλι πιο κοντά την άποψη ότι στον
τάφο κείται ενδεχομένως η σωρός του μεγαλύτερου Έλληνα στρατηλάτη και εκπολιτιστή ανά τους αιώνες, του ανθρώπου που κατάφερε είτε με το μεγαλείο του είτε με το σπαθί του να ενώσει τους απανταχού Έλληνες και να εξαγάγει την ελληνική παιδεία και γλώσσα προς την Ασία και την Αφρική, δημιουργώντας έναν νέο πολιτισμό που κράτησε το κλασικό του παλιού και αφομοίωσε νέα στοιχεία από τους άλλους λαούς.
Ήδη καπηλευτές της ιστορίας των Μακεδόνων και της Μακεδονίας τρέμουν στη σκέψη ότι μπορεί να έχει ανακαλυφθεί ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και έχουν τραπεί σε σπασμωδικές κινήσεις και υβριστικές δηλώσεις, όπως αυτή με την οποία αποκαλούν την αρχαιολόγο, κυρία Ντόροθι Κινγκ «Ελληνίδα πόρνη» γιατί ‘‘τόλμησε’’ να πει πως το μνημείο είναι Ελληνικό.
Εμείς το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ότι όποιος κι αν είναι ο ένοικος του τάφου της Αμφίπολης έχουμε κερδίσει σε πολιτισμό και ιστορία μόνο και μόνο από την μεγαλοπρέπεια του μνημείου που ήρθε στο φως. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην αρχαιολόγο κυρία Περιστέρη και την ομάδα της για τα ωραία πράγματα που καθημερινώς πασχίζουν να διασώσουν για μας και να τα αναδείξουν ανά την υφήλιο όλη!
Επισημάνσεις…
Γραφεί ο Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)
Αρθρογράφος - Διεθνής αναλυτής
Ταχ. Δ/νση: Λιβαδιά Σιντικής Σερρών, Τ.Κ. 62055

Στοιχεία επικοινωνίας: Τηλ.:  6976915473 

E-mail: xrhstos_katsaros@yahoo.gr , xrhstos.katsaros@gmail.com

Ιστότοπος:  Web node http://christos-a-katsaros74.webnode.gr/
Σελίδα Profile on Face book: Χρήστος ΑΚατσαρός (Chris Sintiki)
Twitter: Christos A. Katsaros @Chris_Sintiki https://twitter.com/Chris_Sintiki

Η ΓΡΑΦΙΔΑ ΤΗΣ ΣΙΝΤΙΚΗΣ http://grafida-sintikis.blogspot.gr/


Philipp Vanderberg: ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, Τα Μυστικά Ημερολόγια , Εκδόσεις Κονιδάρη-Αθήνα, 2004 Περγαμηνή αρ. LXXXIΧ.
Το γεγονός αναφέρει και ο  Κάσσιος Δίων, βιβλίο 51, 16, 5.
http://www.visaltis.net/2014/12/blog-post_11.html. ανακτημένο 12-12-2014
http://el.wikipedia.org/wiki/Ηφαιστίων, ανακτημένο 12-12-2014
http://el.wikipedia.org/wiki/Νέαρχος, ανακτημένο 12-12-2014







Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΣΕΡΡΑΪΚΟΝ ΘΑΡΡΟΣ, ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΗ ΕΝ ΣΕΡΡΑΙΣ, Τρίτη, 16 Δεκεμβρίου 2014, στην σελίδα 1&10. Ποιος είναι ο ένοικος του τάφου της Αμφιπόλεως;

1
2
3
4
5
6

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙ;

Άρθρο του Χρήστου Α. Κατσαρού (Chris Sintiki) Αρθρογράφος - Διεθνής αναλυτής
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Σερραϊκόν Θάρρος, ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΗ ΕΝ ΣΕΡΡΑΙΣ, Τρίτη 09 Δεκεμβρίου 2014, στην σελίδα 10. ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 13.425 Και τώρα λοιπόν τι; http://www.sertharros.gr/?p=22070

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙ;
Δεν έφτανε η συνάντηση του Πάπα με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο οποίος δηλώνει και άθεος, που μας ξάφνιασε, αφού ο Προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας είναι βέβαια εκ της θέσεως του μία προσωπικότητα εγνωσμένου κύρους αλλά δεν έχει καμία σχέση με τα πολιτικά πράγματα της χώρας, ήρθε και κατά την τελευταία περίοδο του Νοεμβρίου να απασχολήσει ιδιαίτερα τους εκκλησιαστικούς κύκλους, αλλά και τον απλό ορθόδοξο λαό, η επίσκεψη του Πάπα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και η συνάντησή του με τον προκαθήμενο της Ορθοδοξίας αλλά και η συμπροσευχή τους στο Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.




Ήδη πριν ακόμα πραγματοποιηθεί η εν λόγω επίσκεψη φωτιά είχαν βάλει οι δηλώσεις που άφηναν να εννοηθεί ότι οδεύουμε προς την επανένωση των δύο εκκλησιών. Πολλές οι αντιρρήσεις για μια νέα προσπάθεια σαν αυτή της Φεράρας. Ε, και λοιπόν, θα αναρωτιόταν ίσως κάποιος  καλοπροαίρετος, τι κακό μπορεί να έχει μια τέτοια προοπτική, αφού έτσι κι αλλιώς η «υπέρ της των πάντων ενώσεως» ευχή ακούγεται στις ιερές ακολουθίες μας; Όμως το θέμα εδώ είναι καθαρά δογματικό κι αυτά που μας χωρίζουν με την παπική εκκλησία με το πέρασμα των αιώνων είναι ήδη πάρα πολλά. Το διαφορετικό τελετουργικό, η αλλοίωση της δογματικής αλήθειας με την προσθήκη του filioque και εκ του Υιού») στο σύμβολο της Πίστεως, το αλάθητο του Πάπα, η Μαριολατρεία, για να αναφέρουμε μόνο μερικά από αυτά, καθιστούν πλέον πάρα πολύ δύσκολη – αν όχι και ουτοπία – την επανένωση.  Πρόκειται ουσιαστικά για ένα παιχνίδι εξουσίας της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας που με δόλωμα την ‘‘αγαπητική κοινωνία’’ Ορθοδόξων και Παπικών  στήνει το σκηνικό για να εκπορθήσει κάστρα με μια νέα Ουνία και να επιβληθεί παγκοσμίως, τουλάχιστον σε όλο τον Χριστιανικό κόσμο, σημάδι και αυτό της παγκοσμιοποίησης που προωθεί την πανθρησκεία.
Το πολιτικό σκηνικό της οικονομικής κρίσης δεν είναι άσχετο με το όλο θέμα κι ας απέχει χρονικά  κοντά επτά χρόνια. Η οικονομική κρίση είναι βαθιά κρίση αξιών. Η Δυτική Ευρώπη μέσα στο κλίμα του αθεϊσμού και της αθεΐας που δημιούργησε, έρχεται να πληρώσει το τίμημα με την νεολαία της να ψάχνει να καλύψει το κενό μέσα από άλλα μονοπάτια, θελγόμενη από θρησκευτικά μηνύματα μίσους και βίας, που όσο κι αν φαίνεται παράδοξο ικανοποιεί την πνευματική της υπόσταση γιατί επιτέλους οι νέοι αυτοί έχουν να πιστέψουν σε ένα Θεό. Οι θρησκευτικές διαμάχες που μαίνονται αυτή τη στιγμή στη Μέση Ανατολή με ιδιαίτερη σκληρότητα οδηγούν αναπόφευκτα  στη σκέψη « μα γιατί, όλοι παιδιά του ίδιου Θεού είμαστε, όπως κι αν τον ονομάζουμε». Εδώ όμως, κατά τη γνώμη μας, κρύβεται η παγίδα. Αντί, να αναζητήσουμε το Χριστό στη ζωή μας και την διδασκαλία της αγάπης, όπως ο ίδιος την κήρυξε,  θα αναζητήσουμε, ίσως, τη λύση σε ένα αμάλγαμα θρησκευτικού συγκρητισμού που ουσιαστικά θα λειτουργήσει σαν κρεατομηχανή συνειδήσεων και θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Πώς να μην θυμηθεί κανείς τα λόγια του μακαριστού Χριστόδουλου που είχε σχεδόν προβλέψει αυτή την κατάσταση και είχε μιλήσει στους νέους, που υπεραγαπούσε και με δική του προσωπική προσπάθεια είχε φέρει κοντά στην εκκλησία, λέγοντας τους ότι τον κιμά, τις πολτοποιημένες δηλαδή συνειδήσεις ή αν θέλετε τη συνείδηση της μάζας, τον πλάθεις όπως θέλεις μέσα στο χέρι σου; Τους προέτρεψε μάλιστα να μην πέσουν στην παγίδα, αλλά να κρατήσουν τις αξίες τους.  Ο λόγος αυτός, όπως και κάθε άλλος λόγος της χαρισματικής αυτής προσωπικότητας, έδινε κουράγιο και δύναμη στον Ελληνικό λαό. Κατηγορήθηκε πολλές φορές ότι του άρεσε η προβολή στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά το έργο της Εκκλησίας χρειάζεται πάντα να προβάλλεται  ώστε το ποίμνιο να νιώθει τον ποιμένα του κοντά του σε όλα τα ζητήματα, με λόγια παρηγορίας και με πράξεις δυναμικές.
Χωρίς να αμφισβητεί κανένας το έργο της Εκκλησίας σήμερα, που αναμφίβολα είναι τεράστιο σε ένα λαό χειμαζόμενο από ανελέητους δανειστές, ας μας επιτραπεί να πούμε ότι λείπει ο λόγος που ενθαρρύνει και παρηγορεί. Ας μην ξεχνάμε ότι σε ανάλογη περίπτωση η Εκκλησία της Κύπρου δήλωσε δυναμικά ότι στέκεται δίπλα στο ποίμνιό της και ότι αναλαμβάνει κάθε χρέος.
Πολλές λοιπόν οι παγίδες για την Ορθοδοξία, οι νέοι που μπορεί να αδιαφορήσουν ή να θελχτούν από άλλες φιλοσοφίες, ο παπισμός, η πανθρησκεία και χίλιες δυο άλλες που πρέπει πολύ να προσεχθούν για να μη χαθούν οι αξίες που κράτησαν ζωντανό το πνεύμα των Ελλήνων ακόμα και στις πιο μαύρες στιγμές της ιστορίας. Εμείς ας ευχηθούμε να είναι όλα στη φαντασία μας!




Επισημάνσεις…
Γραφεί ο Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)
Αρθρογράφος - Διεθνής αναλυτής
Ταχ. Δ/νση: Λιβαδιά Σιντικής Σερρών, Τ.Κ. 62055

Στοιχεία επικοινωνίας: Τηλ.:  6976915473 

E-mail: xrhstos_katsaros@yahoo.gr , xrhstos.katsaros@gmail.com

Ιστότοπος:  Web node http://christos-a-katsaros74.webnode.gr/
Σελίδα Profile on Face book: Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)
Twitter: Christos A. Katsaros @Chris_Sintiki https://twitter.com/Chris_Sintiki

Η ΓΡΑΦΙΔΑ ΤΗΣ ΣΙΝΤΙΚΗΣ http://grafida-sintikis.blogspot.gr/

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

KΑΚΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ



Άρθρο του Χρήστου Α. Κατσαρού (Chris Sintiki)
Στη σύγχρονη και πολιτισμένη κοινωνία μας, όπου όλα είναι θεσπισμένα, πολύς λόγος γίνεται συνεχώς για τα δικαιώματα του παιδιού∙ τηλεοπτικά σποτάκια και σχολικά προγράμματα μας βομβαρδίζουν για να μας ευαισθητοποιήσουν κατά της βίας και της κακοποίησης της οποίας κατά κύριο λόγο θύματα είναι τα παιδιά, αφού αυτά αποτελούν το πιο ευάλωτο κομμάτι όχι μόνο της οικογένειας, αλλά και της κοινωνίας ολόκληρης. Αλήθεια ποιος από μας δεν έγινε μάρτυρας της εκμετάλλευσης των παιδιών στα φανάρια ή στις γωνιές των δρόμων που ζητιανεύουν για ελάχιστα χρήματα ή ακόμα χειρότερα ποιος από εμάς δεν συνάντησε έναν ενήλικα  ‘‘γονέα’’  να κρατά στο κρύο ή στο λιοπύρι το ανήλικο ‘‘παιδί του’’, πολλές φορές ευρισκόμενο και σε βρεφική ηλικία, προκειμένου να προκαλέσει την φιλάνθρωπα και χριστιανικά αισθήματά μας;







Αλήθεια μήπως δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι που,  ικανοποιημένοι από την υποκριτική προσφορά των λίγων λεπτών του ευρώ σε κάποιο παιδάκι, κωφεύουμε στην κραυγή του για βοήθεια; Ποιος άλλος από αυτήν  την ευαισθητοποιημένη κοινωνία κάνει πώς αγνοεί την βία και οχυρώνεται στο καβούκι του όταν δίπλα του κακοποιείται ένα παιδί; Παιδική εργασία και μάλιστα μη αμειβόμενη, παιδική πορνογραφία και παιδοφιλία- συμπεριλαμβανομένων και των γάμων ανήλικων κοριτσιών σε χώρες με κουλτούρα πολύ διαφορετική από την ευρωπαϊκή, παιδική εκμετάλλευση, αναλφαβητισμός, ακρωτηριασμοί, παιδιά θύματα βίας και ξυλοδαρμού τιμωρούνται από τους νόμους  καταδικάζονται από τους θεσμούς και τις διεθνείς συμβάσεις και επιτρέπονται δυστυχώς από την υποκρισία του κοινωνικού συνόλου και την αδυναμία των κοινωνικών υπηρεσιών να παρέμβουν δυναμικά και αποφασιστικά. Επιπλέον η οικονομική κρίση, επέτεινε την όλη κατάσταση. Ολοένα και περισσότερα παιδιά, κυρίως οικονομικών μεταναστών που έχουν περάσει λαθραία τα σύνορα και για τους οποίους δεν υπάρχουν στοιχεία απογραφής, αλλά και γηγενών κοινωνικών ομάδων, απέχουν από τα μαθήματά τους προκειμένου να επαιτήσουν ή να εργαστούν χωρίς κοινωνική ασφάλιση και κάτω από άθλιες οικονομικές, κοινωνικές και υγειονομικές συνθήκες. Κοντολογίς, έχουμε μερίδιο ευθύνης.



Αγαπητοί αναγνώστες, ο μήνας Νοέμβριος αφιερώνει δύο συνεχείς ημέρες στο παιδί, την 19η Νοεμβρίου ως διεθνή ημέρα κατά της κακοποίησης των παιδιών και την 20ηΝοεμβρίου ως παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα του παιδιού. Δεν χρειάζεται και πολύ σκέψη για να καταλάβει κανείς ότι αυτά τα δύο θέματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Όσοι αξιώθηκαν, με οποιονδήποτε τρόπο,  να γίνουν γονείς, αλλά και όσοι διαθέτουν λίγο περισσότερη ευαισθησία και έχουν ξεφύγει από τα στενά όρια του ατομικισμού ξέρουν πολύ καλά ότι όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως φυλής, φύλου, χρώματος, θρησκείας, δεξιοτήτων, είναι παιδιά μας και έχουν ανάγκη εκτός από την προστασία μας, πράγμα αυτονόητο νομίζω, από την αγάπη και τον σεβασμό μας αφού δεν παύουν παρά την μικρή τους ηλικία να είναι ανθρώπινα πλάσματα που διαθέτουν αξιοπρέπεια και συναισθήματα, ίσως και περισσότερα από τα δικά μας, αφού η σκληρότητα της καθημερινότητας δεν έχει καταφέρει να διαπεράσει και να διαποτίσει πλήρως την παιδική τους αθωότητα και ευαισθησία. Η ανθρώπινη ζωή που διαμορφώνεται από την πρώτη ώρα, όταν ακόμη μεγαλώνει μέσα στο σώμα της μητέρας, όταν δεν είναι καν αντιληπτή ούτε από την επιστήμη ούτε από το μητρικό ένστικτο είναι ίσως το μεγαλύτερο μυστήριο και μεγαλύτερη ευλογία που έχει δοθεί στον άνθρωπο, είναι η συνέχεια της ζωής μας στο διηνεκές με την μεταφορά των κυττάρων μας σε μία νέα δημιουργία κι ωστόσο τόσο δική μας που η εκμετάλλευση της από τον οποιοδήποτε μοιάζει με ιεροσυλία απέναντι στην οποία τόσο η κοινωνία όσο και ο καθένας προσωπικά πρέπει να δημιουργήσει ένα αρραγές και ανυπόκριτο μέτωπο για να μη σβήσει ποτέ το χαμόγελο από τα παιδικά χείλη τους, για να συνεχίσει να έχει μέλλον η κοινωνία και η ανθρωπότητα.









Επισημάνσεις…



Γραφεί ο Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)



Αρθρογράφος - Διεθνής αναλυτής



Ταχ. Δ/νση: Λιβαδιά Σιντικής Σερρών, Τ.Κ. 62055



Στοιχεία επικοινωνίας: Τηλ.:6976915473



E-mail: xrhstos_katsaros@yahoo.gr , xrhstos.katsaros@gmail.com



Ιστότοπος:  Web node http://christos-a-katsaros74.webnode.gr/



Twitter: Christos A. Katsaros @Chris_Sintiki https://twitter.com/Chris_Sintiki



Σελίδα Profile on Face book: Χρήστος Α. Κατσαρός (Chris Sintiki)



Web Blogger: Η ΓΡΑΦΙΔΑ ΤΗΣ ΣΙΝΤΙΚΗΣ http://grafida-sintikis.blogspot.gr