Η Κυβέρνηση που σχηματίστηκε προχθές είναι μία κυβέρνηση εκλογική, μία κυβέρνηση μετατάξεων Υπουργών από Υπουργείο σε Υπουργείο, μία κυβέρνηση κομματικής και όχι εθνικής ανάγκης...
Η Κυβέρνηση που σχηματίστηκε προχθές είναι μία κυβέρνηση εκλογική, μία κυβέρνηση μετατάξεων Υπουργών από Υπουργείο σε Υπουργείο, μία κυβέρνηση κομματικής και όχι εθνικής ανάγκης.
Η χώρα όμως, χρειάζεται κυβέρνηση αλλαγών, μεταρρυθμίσεων, τομών. Μπορεί αυτή η Κυβέρνηση που ζητεί την ψήφο μας, να προχωρήσει στις αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα;
Η ιστορία των προσώπων δεν το εγγυάται, γι’ αυτό η Δημοκρατική Συμμαχία δεν δίνει ψήφο εμπιστοσύνης.
Η Ελλάδα όμως, χρειάζεται πολιτικές ρεαλιστικές και άμεσα εφαρμόσιμες σε τρία επίπεδα. Πρώτον, στο δημοσιονομικό. Δεύτερον, στο επίπεδο των μεταρρυθμίσεων και των αλλαγών στη λειτουργία του Κράτους και τρίτον, στο επίπεδο ενίσχυσης της παραγωγής.
Η Κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι δεν υπάρχουν πλέον άλλες αντοχές στο λαό. Η κοινωνία υποφέρει και επαναστατεί. Οι αντιδράσεις που βλέπουμε δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που έρχεται. Κι αν διαρραγεί πλήρως ο κοινωνικός ιστός, μετά καμία πολιτική δεν θα μπορεί να αντέξει.
Δεν είναι δυνατόν να συνεχίζουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι να σηκώνουν τα βάρη της κρίσης. Δεν είναι δυνατόν να περιμένετε αύξηση φορολογικών εσόδων από μία αγορά που δεν έχει κατανάλωση, από μία αγορά που διώκεται με φορολογικούς συντελεστές, με τους οποίους χαρακτηρίζονται είδη πολυτελείας ακόμα και είδη βασικής κατανάλωσης.
Δεν είναι δυνατόν να ζητάτε πρόσθετα βάρη από το λαό και ο σπάταλος, υπερδιογκωμένος και πολλές φορές διεφθαρμένος και ανήθικος δημόσιος τομέας να παραμένει ανέπαφος. Κρίση υπάρχει για όλους, όχι μόνο για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τον ιδιωτικό τομέα.
Αν το Κράτος δεν δώσει το καλό παράδειγμα, πώς θα ακολουθήσουν οι υπόλοιποι;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι ευθύνες που έχουμε έναντι του λαού είναι τεράστιες. Αυτές οι ώρες δεν είναι ώρες στείρας άρνησης. Είναι ώρες προτάσεων, προτάσεων ρεαλιστικών και όχι λαϊκίστικων. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν.
Χθες η Δημοκρατική Συμμαχία ανακοίνωσε μία εναλλακτική πρόταση για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, μία πρόταση που εξασφαλίζει την επάνοδο της χώρας σε φυσιολογική κατάσταση σε μία τριετία. Η πρότασή μας είναι πιο ρεαλιστική και πιο δίκαιη από αυτή της Κυβέρνησης, διότι στηρίζεται κυρίως στη μείωση των δαπανών του Κράτους και όχι στην αβέβαιη αύξηση των φορολογικών εσόδων.
Στην πρότασή μας η σχέση δαπανών – εσόδων είναι 63% προς 37% έναντι 52% προς 48% που προβλέπει το κυβερνητικό σχέδιο.
Σήμερα η Ντόρα Μπακογιάννη συζήτησε στις Βρυξέλλες με την Κοινοβουλευτική Ομάδα των Φιλελευθέρων και τον αρμόδιο Επίτροπο Όλι Ρεν την εναλλακτική αυτή πρόταση. Δίνει τη μάχη της στην Ευρώπη, τη μάχη για την Ελλάδα.
Η πρότασή μας αναμένεται να εμπλουτιστεί και από πρόσθετες ιδέες που έχουν οι φιλελεύθεροι για τη δημιουργία ενός νέου σχεδίου Μάρσαλ για τη χώρα μας. Παράλληλα, πρέπει να ενισχυθεί ο ιδιωτικός τομέας, να υπάρξει ρευστότητα στην αγορά, να συμψηφιστούν οι οφειλές δημοσίου και ιδιωτών. Μόνο από την επιστροφή ΦΠΑ το Κράτος χρωστάει πάνω από 6 δισεκατομμύρια σε ιδιώτες.
Ταυτόχρονα, πρέπει να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα που θα δώσει ώθηση στην παραγωγή. Δεν είναι δυνατόν να καταναλώνουμε χωρίς να παράγουμε.
Για να προσελκύσουμε όμως, επενδύσεις στους παραγωγικούς τομείς, πρέπει να έχουμε σταθερούς φορολογικούς κανόνες και να πατάξουμε τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά.
Κυρία Πρόεδρε, η συζήτηση που κάνουμε για την παροχή ή όχι ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση είναι το αποτέλεσμα μιας ιλαροτραγωδίας που παίχθηκε ως reality show από τηλεοράσεως για το αν ο προτεινόμενος από τον κ. Σαμαρά για αποχώρηση από Πρωθυπουργός, κ. Παπανδρέου, θα έχει ή όχι τη στήριξη του κοινού για να παραμείνει.
Το σόου όμως, αυτό είχε ως αποτέλεσμα: Πρώτον, να ματαιώσει κάθε προσπάθεια για εθνική συνεννόηση και σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας. Δεύτερον, να πλήξει βάναυσα την ήδη τρωθείσα αξιοπιστία του συνόλου του πολιτικού κόσμου, καθώς απέδειξε ότι από τη μια υπήρχε ένας Πρωθυπουργός χωρίς εθνικό σχέδιο και από την άλλη ένας μαρτυριάρης Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι πώς θα κερδίσει πόντους στο επικοινωνιακό σόου.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, συνεχίζετε να ανέχεστε και να τροφοδοτείτε –και οι μεν και οι δε- συνδικαλιστικές συμπεριφορές που είναι αντίθετες με τις ανάγκες του τόπου, αλλά και ξένες με την ιδεολογία σας.
Και όλα αυτά για μικροκομματικούς λόγους.
Η λέξη «πατρίδα» πού πήγε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Η λέξη «καθήκον» έναντι του λαού τι σημαίνει για εμάς; Η λέξη «υπευθυνότητα» έχει κάποια αξία ή στόχος είναι η καρέκλα και τίποτε άλλο; Τι σημαίνουν για όλους οι λέξεις «χρέος προς την πατρίδα»; Γιατί ως άβουλα όντα και όχι ως Βουλευτές με πραγματική πολιτική βούληση, ανεχόμαστε πολιτικές ηγεσίες κατώτερες των περιστάσεων να οδηγούν τη χώρα στον όλεθρο; Σημαίνουν κάτι όλα αυτά, ο παραμερισμός των αξιών; Τίποτα.
Διότι αν σήμαιναν κάτι, θα επιβάλαμε εμείς στις πολιτικές μας ηγεσίες αυτό που ο λαός και οι ανάγκες της χώρας αναζητούν: Την κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας.
Αντ’ αυτού, όπως λέει ο Βάρναλης «Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα». Και δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι αυτό το θάμα είμαστε εμείς οι ίδιοι, εμείς που ο λαός εμπιστεύτηκε και μας ανέδειξε στη θέση που βρισκόμαστε. Εμείς οι τριακόσιοι, που αν λειτουργήσουμε ελεύθερα ως Βουλευτές και όχι ως διεκπεραιωτές των επιθυμιών του εκάστοτε αρχηγού, μπορούμε από μοιραίοι να αναδειχθούμε σε λυτρωτές της πατρίδας. Εμείς που δεν μπορούμε ακόμη να αντιληφθούμε ότι στην πολιτική ό,τι δεν είναι ελεύθερο, πεθαίνει.
ΠΗΓΗ:Γραφείο Τύπου Γ. Κοντογιάννη, Sofia Kontogianni
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου