Το κύκνειο άσμα του παλαιοκομματισμού / Του Γιώργου Μαραγκόπουλου.

Μετά τα χθεσινοβραδινά γεγονότα έχω να πω ένα πράγμα: Νιώθω εμπαιγμένος. Νιώθω ότι στην πλάτη την δική μου αλλά και ολόκληρου του Ελληνικού λαού εκτυλίχτηκε ένα ακόμη δράμα. Ένα παιχνίδι εξουσίας.

            Ας αρχίσω όμως από την αρχή. Το κίνημα των αγανακτισμένων αποτελεί την πιο καθαρή έκφραση αγανάκτησης του Ελληνικού λαού για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει. Στην χθεσινή εκδήλωση έκαναν την εμφάνισή τους οι κουκουλοφόροι και έτσι δημιουργήθηκε άλλη μια προβοκάτσια. Η πλατεία συντάγματος έγινε για ακόμη μια φορά πεδίο μάχης.

            Έπειτα ακολούθησαν ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις. Ο πρωθυπουργός κάλεσε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του ζήτησε να υποστηρίξει την κυβερνητική προσπάθεια. Η συζήτηση θα έπρεπε να είναι εμπιστευτική αλλά για κάποιο λόγο διέρρευσε. Το επόμενο βήμα ήταν ένα παζάρι προτάσεων και αντιπροτάσεων που τελικά κατέληξαν σε δύο διαγγέλματα προς τον Ελληνικό λαό. Ενός από τον πρωθυπουργό και το άλλο από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τα ακριβή λόγια των διαγγελμάτων δεν έχουν σημασία γιατί δεν υπάρχει καμία απολύτως ουσία ούτε στο ένα ούτε στο άλλο. Ήταν απλώς δυο επικοινωνιακά τεχνάσματά.

            Μέσα σε μία βραδιά το παλαιοκομματικό πολιτικό σύστημα ξετύλιξε όλο το ταλέντο του στο δράμα. Οι επίγονοι της μεταπολίτευσης έδειξαν τις υποκριτικές τους ικανότητες σαν ηθοποιοί δευτεροκλασάτης σαπουνόπερας (τουλάχιστο οι ηθοποιοί εκεί έχουν το άλλοθι ότι το κάνουν για να βγάλουν τα προς το ζην). Κομπάρσοι τους οι προβοκάτορες που καταστρέφουν και σαμποτάρουν την υγιή έκφραση του Ελληνικού λαού. Μας διασκέδασαν ακόμη μια φορά κρατώντας μας κολλημένους στις τηλεοράσεις με ένα μονοήμερο σόου, βίας, προβοκάτσιας, πολιτικών ελιγμών, διαπραγμάτευσης, συμβιβασμών, ανταλλαγών κάτω από το τραπέζι και τελικά επικοινωνιακών τεχνασμάτων. Αυτό όμως είναι και το κύκνειο άσμα του παλαιοκομματισμού.

            Η 3ή Ελληνική δημοκρατία είναι σαν ένα πολύ όμορφο νεαρό κορίτσι που βρίσκεται πολύ κοντά στην ενηλικίωση της. Μπορεί ακόμη να μην το νιώθουμε και να μην το βλέπουμε αλλά το μέλλον της είναι ήδη προδιαγεγραμμένο. Θα δανειστώ μερικές φράσεις από ένα γνωστό αγγλικό λογοτεχνικό βιβλίο, το “The perks of being a wallflower” του Stephen Chbosky  για να το περιγράψω: «Με μια κάρδια που καίει και μια ψυχή που ακτινοβολεί θα κάνει αυτό που πραγματικά θέλει να κάνει. Θα γίνει αυτό που πραγματικά είναι. Το τι είναι όλα αυτά θα τα ανακαλύψει μόνη της, χωρίς κανένα μνηστήρα, πολύ σύντομα.»